Tuesday, November 8, 2011

Գույներ և դրանց նշանակությունը


Ինձ  թվում  է  յուրաքանչյուրս  էլ  լսել ենք  այս  արտահայտությունները <<  նա  կյանքին  վարդագույն ակնոցներով է նայում >> կամ էլ  << նա  ամեն  օր  սևի մեջ է >> … Իսկ  ինչ  եք  կարծում մարդու տրամադրությունը  կապ ունի նրա հագուստի  այն գույների հետ , որը կրում  է : Այո  , կապ ունի :  Գույները  և  տրամադրությունը  ինչ – որ  կերպ  կապված  են :  Բազմաթիվ  գիտնականներ  իրենց ուսումնասիրությունների  շնորհիվ ապացուցել  են  որ  գույնը  ազդում  է  տրամադրության  , զգացմունքների  և մտքերի վրա : Ամեն  գույն  մարդու  ուղեղի  վրա  տարբեր ռեակցիա է  առաջացնում :
Հիմա  տեսնենք թե  յուրաքանչյուր  գույն  իրենից  ինչ  է ներկայացնում :
  • Դեղին գույնը  շատ վառ գույն  է : Այն  համարվում  է  թանկարժեք գույն : Քանի  որ  ոսկին ինքնին  դեղին է : Չմոռանանք  նաև ասել  որ արևը , որը մեզ ջերմացնում  է նույնպես ունի  դեղին երանգավորում , հենց դրա համար էլ այն համարվում է շատ վառ գույն :
  • Կարմիրը  խորհրդանշական  է : Կարմիր գույնը նաև նշանակում է
стоп  , ճանապարհ  չկա : Եվ  վերջապես կարմիր  գույնը իրենից                  ներկայացնում է  կրակի գույնը : Այդ պարզ պատճառով  էլ  հրշեջ                 մեքենաները ներկված  են  կարմիր :
  • Ասում  են  որ  կապույտ  գույնը  մեր կյանքի  աղբյուրն  է : Քանի  որ  երկինքը  կապույտ  է , կան  կապույտ ծովեր : Եվ վերջապես  չէ որ  այդ ծովերի  մեջ  ջուր  է , որի  շնորհիվ էլ  երկրի  վրա  ապրում  են – բույսերը  , կենդանիները և  մենք :
  • Կանաչը  դա  հույսի  գույնն  է : Յուրաքանչյուր  գարուն  մենք  տեսնում  ենք  մեզ շրջապատող  գեղեցիկ  բնություն , որը ունի կանաչ  երանգավորում : Գարնանը  սկսում ենք  նոր կյանքով ապրել , և  ուրախ լինել :
  • Սպիտակը խորհրդանշում է մաքրություն ,  անմեղություն ու պատիվ. Նորածին  երեխաներին  միշտ  հագցնում  են սպիտակ : Սպիտակը  ավելի է  գեղեցկացնում այդ փոքրիկ  ու անմեղ էակներին :
  • Սև գույնը  պատմում  է  դաժանության  , նենգության , լրջության մասին : Այն  նաև  խորհրդանշում  է  տխրությունը : Դրա  համար երբ  մարդիք  կորցնում  են իրենց  համար թանկ  մարդու կրում  են  սև գույն :

ՄԻ Փոքրիկ ինքնասպանություն

Որոշեցի:
Վերջ, գնում եմ...
Նստեցի, գրեցի մի երկար նամակ բոլոր հարազատ մարդկանց`բոլորի ներողամտությունը հայցեցի, ասացի որ սիրում եմ իրենց, խնդրեցի շատ չտխրել ու չմոռանալ ինձ: Մաղթեցի, որ օրհնված լինեն: Կցեցի նաև մի փոքրիկ կտակ, թե ով պետք է կատուներիս պահի, ում կթողնեմ նկարներս և այլն: Նաև խնդրեցի՝ քեզ չասել իմ մահվան մասին :Հետո սկսեցի մտածել, թե ո՞նց իրականացնեմ որոշումս:
Բարձրից թռչել միշտ էլ երազել եմ. իսկ եթե փափուկ տեղ ընկնե՞մ, կենդանի մնամ ու, ասենք` պարալիզացվեմ... Կամ ընկնեմ մի խավարասերի վրա. չէ, ես այդ մեկը փաստորեն ինձ երբեք չեմ ների... 
Կարելի է սենյակի դուռը կողպել ու դեղ խմել: Բա որ կասկածե՞ն, հասցնեն դուռը ջարդել ու տագնապահար ինձ տանեն՝ կլիզմա անեն : Օ՜, ոչ:
Կախվե՞լ: Իհարկե, բայց վտանգավոր է, է՜: Մարդ է՝ հանկարծ չխեղդվեմ ու մնացած կյանքս նստեմ կալյասկայի մեջ. իսկ եթե խեղդվեմ, մարդիկ մի կուշտ կծիծաղեն ինձ վրա, երբ ինձ տեսնեն աչքերս թռսծ ճակատիս, լեզուս դուրս կախված, ձեռքս ձգված... Միշտ խուսափել եմ ծիծաղի առարկա դառնալուց: Չեմ կախվի:
Մնում է մեկ հնարավոր տարբերակ՝ կտրել դաստակիս երակը: Սիրուն կկտրեմ ու հանգիստ կնստեմ միչև կենդանության հեղուկ-ավիշը վերջնականապես լքի մարմինս. ոչ ոք սկի չի նկատի, գործը մաքուր կանեմ: Նկատելու դեպքում էլ՝ ուշ կլինի, հո չե՞ն հասցնի կարել կտրված երակս կամ արյունս հատակից հավաքել ու ետ լցնեն մարմնիս մեջ:
Այո, որոշեցի: Ինչ լավ է` մազերս էլ պետք չէ սանրել: Ամեն ինչ պատրաստ է: Ափսոս, որ պիտի գնամ, բայց մյուս կողմից նոր բան կիմանամ: Ու ,եթե Աստված ինձ ների ես նրանից մի քանի բան կխնդրեմ:
Այսօր առանձնահատուկ սիրուն եմ :Մահը տեղյակ է, որ գնալու եմ իր մոտ՝ ինձ միտումնավոր գեղեցկացրել է, որպեսզի հակադրվեմ սևին... Բայց ի՞նչու սև. ես միշտ էլ կանաչ գույնն եմ սիրել: Սա էլ չմոռանամ ավելացնել ցուցակիս մեջ՝ նամակում: Հա, ի՞նչ կլինի որ, եթե ինձ կանաչ թաղեն... Կամ էլ, թող անունը դնեն «կանաչ թաղում» և այդ անվան տակ հրավերներ բաժանեն փողոցներում՝ թռուցիկի ձևով: Էդ էլ տենց:
Դե, իհարկե մի երկու ժամ մտածել եմ, թե ինչեր եմ արել ես այս աշխարհում. մեկ- մեկ էլ մտքովս անցնում է, թե արդյոք շուտ չեմ գնո՞ւմ: բայց, ասենք՝ մնացի, ախր մնամ ինչ անեմ... Գնամ, գոնե տեսնեմ էնտեղ ինչ կա, չկա: Բայց, եթե էնտեղ կոֆե ու ծխախոտ չկա, երևի չարժի գնալ...
...Սիրուն, բարակ գրաֆիկական երկու գիծ քաշեցի ու սկսեցի վայելել վերջին սուրճս ու ծխախոտս: Երկուսն էլ կիսատ թողեցի. Կարո՞ղ է կիսատ մնացած սուրճը և ծխախոտը ինձ նորից ետ բերեն...